Begin jaren 90 van de vorige eeuw stond er een oproep in het Amsterdams Stadsblad om foto’s uit Amsterdam rond de jaren 20 aan te leveren. In reactie hierop heb ik een foto van mijn opa; verkeersagent Jan van Eekeres, ingezonden. Mijn grootvader is in 1924 bij de politie (bureau Singel) gekomen. Eerst als gewoon agent en daarna bij de verkeerspolitie. De foto is genomen op het Weesperplein (kruising Sarphatistraat).
Direct na de plaatsing hiervan in de krant ben ik door diverse Amsterdammers benaderd die “Ome” Jan nog gekend hadden. Hij was een bekende verschijning die tientallen jaren op diverse plekken in de stad (zoals de Munt, het Rokin en de Dam) het verkeer regelde met zijn zogenaamde prentenboek en luide stem. Een boomlange agent van “de oude stempel”. Onder de reacties zat die van Maria van Eekeres-Ellermeijer die mij telefonisch vertelde dat haar man Freek een volle neef van mijn opa was. Zij gaf aan de volledige stamboom van deze familie uitgezocht te hebben en mij die kon aanleveren als ik dat leuk vond. De familie bleek afkomstig uit in de omgeving van Woudenberg in de provincie Utrecht. Zij woonden bij Ekris waar zij hun varkentjes naar eikeltjes lieten wroeten. De ambtenaar van de burgerlijke stand die de eerste achternaam loze van Eekeressen in de grote stad inschreef in het bevolkingsregister zal de plaats van herkomst als nieuwe achternaam hebben bedacht. Vervolgens heeft hij die zo ingeschreven als hij het verstond. Jan van Eekeres is voor mij vanaf mijn geboorte altijd mijn (favoriete) opa geweest. Op de lagere school was ik altijd de langste jongen in de klas en mijn lengte had ik natuurlijk van hem. Als ik gepest werd dreigde ik de pesters met mijn opa die bij de politie had gezeten! Zo rond mijn achtste vertelde mijn moeder mij dat hij niet haar biologische vader was en dat mijn oma van die man gescheiden was toen zij drie jaar was. Ik heb even flink gehuild en toen besloten dat dit gegeven voor mij niets uitmaakte. Maar daar waar het voorouderonderzoek betrof lag dit toch anders. Daarnaast wilde ik natuurlijk de herkomst van mijn eigen achternaam graag weten. Nadat ik de situatie had uitgelegd aan mevrouw van Eekeres (die ik al snel tante Rie noemde) en haar vertelde dat ik altijd zeer geïnteresseerd ben geweest in (familie-) geschiedenis, bood zij mij aan om mij te helpen bij mijn eigen stamboomonderzoek. Een geweldige tijd volgde, waarin ik samen met haar vele archieven heb bezocht. Ik vermoed dat ik het laatste jaar van mijn studie meer in de archieven te vinden was dan in de collegebanken…. Het archief van Amsterdam op de Amsteldijk, Haarlem als hoofdstad van de provincie van Noord Holland, het archief van de Zaanstreek, de genealogische vereniging en het Nationale Archief in Den Haag etc. Er was toen nog geen sprake van digitalisering. Veel relevante archiefstukken heb ik nog origineel mogen inzien en gekopieerd. Soms kreeg ik gigantisch grote oude boeken in handen met o.a. de beschrijving hoe voorvaderen eruit hebben gezien en wat zij als militair gedaan hadden. Zo heeft mijn oud betovergrootvader Jan Butter als kanonnier vanaf de Citadel de stad Antwerpen gebombardeerd tijdens de Belgische afscheiding rond 1830. Tante Rie adviseerde mij om mijn opa van vaders kant en oma van moeders kant, die beiden nog in leven waren, het hemd van het lijf te vragen. Daar ben ik haar nog steeds dankbaar voor. Door die tip weet ik wie er allemaal op de oude foto’s die in de familie aanwezig zijn staan afgebeeld, tot oud-betovergrootmoeders aan toe. Ook weet ik veel interessante anekdotes en heb ik mijn onderzoek kunnen delen met mijn grootouders. Inmiddels zijn zij net zoals tante Rie en ome Freek overleden. Stamboomonderzoek houdt echter nooit op, iedere keer vind ik (o.a. door de voortgaande digitalisering van archiefstukken) weer nieuwe interessante informatie die betrekking heeft op mijn familiegeschiedenis en daarmee op mijzelf. Zo ben ik er via het internet door in contact gekomen met een achterneef in Frankrijk, die ook stamboomonderzoek doet, wissel ik foto’s, verhalen en zelfs oude 8 mm video opnamen met hem uit. Hij heeft mij in Amsterdam bezocht en ik hem in Bretagne. Met een volle nicht van mijn vader in Australië heb ik ook foto’s kunnen uitwisselen. Alles met dank aan tante Rie en de foto van mijn opa in het Amsterdams Stadsblad! Deze foto van Jan van Eekeres is enkele jaren later nog in een boek met de titel “Voor twee cent een kooltje vuur” gepubliceerd.
1 Comment
Will de Jong
4/1/2024 21:02:58
Wat een bijzonder verhaal!
Reply
Leave a Reply. |
AuteurEdwin Butter Archieven
April 2024
Categorieën |