Als kind las ik dolgraag stripboeken. Educatieve boeken voorzien van veel foto’s en illustraties vond ik ook prachtig. Romans liet ik vooral links liggen. Op de HAVO had ik voor de Engelse en Nederlandse literatuurlijst de meeste boeken niet gelezen maar de verfilming bekeken. Er waren toen ook hele handige dunne boekjes die het desbetreffende boek analyseerden en waarin gewezen werd op de belangrijkste verschillen met de verfilming. In het geval van Oliver Twist had ik voor mijn mondeling eindexamen Engels de langspeelplaat uit mijn kinderjaren nog maar eens goed beluisterd…. Gelukkig allemaal met goed gevolg. Op het VWO heb ik het toch maar wat serieuzer aangepakt en alle boeken voor mijn literatuurlijst echt gelezen. Mijn voorkeur ging daarbij uit naar exemplaren zoals Turks Fruit van Jan Wolkers en Ik Jan Cremer van Jan Cremer. Voor mij waren die een stuk toegankelijker en avontuurlijker dan Maarten ’t Hart, Willem Frederik Hermans, Gerard van het Reve en Harry Mulisch. Van de meeste boeken van deze schrijvers droop de frustratie, de heftige invloed van het strenge gereformeerde geloof en de tweede wereldoorlog er in mijn beleving bijna letterlijk af. Ik heb de boeken van deze schrijvers wel gelezen want mijn leraar Nederlands vond niet dat ik mijn hele literatuurlijst met zogenaamde “pretleesboeken” (tegenwoordig leesniveau 3) kon vullen….
Door mijn eerdere aanpak had ik van de meeste romans dus eerst de verfilming gezien en pas later daadwerkelijk het boek gelezen. Andersom was voor mijn fantasie waarschijnlijk beter geweest... Nu speelden Rutger Hauer en Monique van de Ven in mijn gedachten de hoofdrollen tijdens het lezen van het boek Turks Fruit dat in 1973 verfilmd is en in 1999 tot beste Nederlandse film van de eeuw is verkozen. Op zich vond ik dit natuurlijk helemaal niet vervelend, want Monique van de Ven was in haar rol van Olga een prachtige verschijning! Rutger Hauer speelde zijn rol van naamloze ik-verteller echt geweldig. Nu wil het lot dat ik de afgelopen jaren als fotograaf op verschillende manieren, maar steeds weer tijdens jubilea, word herinnerd aan mijn meest favoriete schrijver van destijds. In 2013 bestond ARTIS 180 jaar. Monique van de Ven vertelde daar over haar herinneringen aan onze hoofdstedelijke dierentuin. In 2017 bestond de Bond van Volkstuinders 100 jaar. Samen met schrijfster Trudy Admiraal heb ik voor het Stadsarchief gewerkt aan het jubileumboek waarvoor ik o.a. het volkstuinencomplex Amstelglorie heb bezocht. In de jaren ‘70 had Jan Wolkers daar samen met zijn vrouw Karina een volkstuin waar hij meerdere van zijn boeken heeft geschreven. Het tuinhuis dat ik moest fotograferen verkeerde in vervallen toestand. Het plan om het tuinhuis met de verwaarloosde tuin op te knappen en gereed te maken voor gastschrijvers is inmiddels gerealiseerd. Zie: https://www.wolkerstuin.nl/ en https://www.instagram.com/wolkerstuin/?hl=nl Jan Wolkers is 81 jaar geworden en in 2007 op De Nieuwe Ooster gecremeerd. In het zogenaamde “schrijverslaantje” staat daar het in 2005 door hem gemaakte glazen Theo Thijssen monument. Hier recht tegenover groeit een tulpenboom die naar bomenliefhebber Jan Wolkers is vernoemd. Karina Wolkers droeg in 2022, tijdens de onthulling van de duizendste boom van het Arboretum van De Nieuwe Ooster, haar taak als beschermvrouwe van deze stichting over aan Gerdi Verbeek.
0 Comments
Leave a Reply. |
AuteurEdwin Butter Archieven
April 2024
Categorieën |