In december en januari verlicht Amsterdam Light Festival de stad Amsterdam. De 11de editie is alweer een volle maand bezig waarin, net zoals in andere jaren, weer veel foto’s gemaakt zullen zijn van de lichtkunstwerken. Voor liefhebbers van avondfotografie is dit evenement namelijk een uitgelezen kans om op pad te gaan met camera en statief. In januari 2015 heb ik daarbij een bijzonder avontuur beleefd!
Anita Nefkens, een collega vrijwilliger uit ARTIS had in dat jaar enkele lichtkunstwerken gefotografeerd en die foto’s op Facebook geplaatst. Eén van de publiekslievelingen was die editie het Ghostship, ook wel de Vliegende Hollander genoemd. Het Ghostship is geproduceerd door het Roemeense collectief Visual Skin. Zij creëerden de illusie van het zeventiende-eeuwse spookschip door een beeld te projecteren op twee elkaar kruisende loodrechte waterschermen. De foto die Anita daarvan had gemaakt werd door Visual Skin gedeeld op hun sociale media. Vervolgens werd zij benaderd door hun kreatief directeur Ioan-Mihai Baba met de vraag of zij in opdracht meerdere foto’s kon maken. Hij wilde hun lichtkunstwerk Ghostship vanuit andere hoeken gefilmd en gefotografeerd hebben dan tot dan toe gedaan was voor het 3D / holografisch effect. Hierop heeft Anita mij naar voren geschoven met de afspraak dat zij mij zou assisteren terwijl ik haar wat zou leren over avondfotografie. De tijd drong, want het lichtfestival van dat jaar liep al bijna ten einde en Ioan was ook al niet meer in Nederland. Het Ghostship lag tegeover het scheepvaartmuseum. Het was die hele week slecht weer met veel regen. Wij hadden een vrijdagavond geprikt om de opdracht uit te voeren omdat het dan, na eindelijk weer wat zon overdag, ook vroeg in de avond droog zou zijn. Via de organisatie van het Amsterdam Licht Festival hebben wij getracht toestemming te krijgen van het scheepvaartmuseum, om vanaf de steiger waar de replica van het VOC schip de Amsterdam aan ligt te mogen fotograferen en filmen. De sluitingstijd van het Scheepvaartmuseum is 17:00 uur en dan gaat het alarm aan. Op dat tijdstip ging in die periode de zon net onder en dan zou het dus ook pas nut hebben om de verlichting van de kunstwerken aan te doen. Indien wij toch op de steiger zouden klimmen dan zou het alarm afgaan en de daaropvolgende beveiligingskosten bij ons in rekening gebracht worden. Wij mochten er gelukkig wel aanleggen. Fotograferen en filmen moest dus vanaf een elektrisch bootje dat door de organisatie van het Amsterdam Light Festival was geregeld. Die zou om 17:30 uur voor ons klaarliggen. Toen wij even over 17:00 uur op de afgesproken locatie waren aangekomen bleek de accu van het bootje leeg (niet opgeladen)…. Oprechte excuses.... en na 1 1/2 uur wachten kwam er een ander bootje met een halfvolle accu. Op dat moment begon het ineens te waaien en flink te regenen. Omdat het de volgende dagen ook slecht weer zou worden besloten wij om toch maar een poging te wagen. Inmiddels had ik tijdens het wachten Anita het één en ander uitgelegd over avondfotografie. Fotograferen doe je in dat geval vanaf een statief vanwege de lange sluitertijden die deze vorm van fotografie met zich meebrengt. Een wiebelend bootje helpt daar niet bepaald bij....., vandaar ook mijn door het Scheepvaartmuseum niet gehonoreerde wens om vanaf de steiger te fotograferen. Wanneer je nooit met een bootje vaart is het best wel lastig manoeuvreren merkten wij direct. Deze sloep was ook nog eens zeer slecht verlicht wat wij niet alleen letterlijk te horen kregen van de schipper van een rondvaartboot, maar ook indirect door het vele claxonneren van andere grote boten met bezoekers van het Lichtfestival)..... Toen wij ondanks onze belabberde stuurmanskunst en de golven bij het scheepvaartmuseum waren aangekomen hebben wij de sloep aan enkele houten palen in het water vastgebonden. Op dat moment begon de Batavia ook nog eens, net niet in onze sloep, water te lozen... Het Ghostship was vanuit het door Ioan gewenste perspectief zeer slecht tot niet te herkennen. De beste foto's en video waren gewoonweg al genomen vanaf de plekken waar iedereen kon komen. Enkele dagen eerder was ik al een kijkje gaan nemen en had ik die opnamen (foto en video) al gemaakt. Door de regendruppels (constant wegvegend met een al snel drijfnatte doek) en bijkomende lensflare heen de opdracht "uitgevoerd". Hoewel wij ons goed aangekleed hadden liep het regenwater inmiddels via mijn nek mijn onderbroek in. Rond 19:30 uur voeren wij weer terug. Het voelde inmiddels 21:30 uur..... Thuis aangekomen droge kleren aangetrokken en snel aan de warme soep! Al met al een mooi fotografisch begin van 2015 met dit avontuur om nooit meer te vergeten!
1 Comment
|
AuteurEdwin Butter Archieven
April 2024
Categorieën |